Co o Paderewskim trzeba wiedzieć ?
Kalendarium życia
-pełne kalendarium znajduje się w dziale materiałów prasowych-
1860
Ignacy Jan Paderewski przychodzi na świat 6 listopada w Kuryłówce na Podolu. Matka umiera wkrótce po jego narodzinach. Jedynym opiekunem małego Ignacego i jego starszej siostry Antoniny pozostaje ojciec, uczestnik powstania styczniowego.
1902
Amerykańska prapremiera opery Paderewskiego „Manru” (1901). Dzieło pozostaje jedyną polska operą, wystawioną do dziś na scenie słynnej nowojorskiej Metropolitan Opera.
1914 – 18
Wybucha I wojna światowa. Paderewski, korzystając ze swej ogromnej popularności, prowadzi szeroką działalność dyplomatyczną na rzecz Polaków i Polski.
1919
16 stycznia Paderewski zostaje premierem i ministrem spraw zagranicznych rządu niepodległej Polski. Pełni te funkcje do 9 grudnia.
Reprezentuje Polskę (wraz z Romanem Dmowskim) na konferencji w Paryżu, zakończonej podpisaniem traktatu wersalskiego, kończącego I wojnę światową.
1939 – 40
Wybucha II wojna światowa. Artysta wchodzi w skład polskich władz na uchodźstwie. Zostaje przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Mimo coraz słabszego zdrowia kilka razy udaje się do USA, by działać na rzecz Polski. Udaje mu się uzyskać kredyty dla rządu Sikorskiego na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.
1941
29 czerwca Paderewski umiera na zapalenie płuc w pokoju hotelowym w Nowym Jorku. Zostaje pochowany na Narodowym Cmentarzu Arlington pod Waszyngtonem.
-----------------------------------------
Paderewski po śmierci – niezwykła historia prochów artysty
Serce przekazuję Polonii, natomiast ciało niech wróci do wolnej Polski – powiedział Paderewski tuż przed śmiercią swej siostrze, Antoninie Paderewskiej Wilkońskiej.
Zgodnie z ostatnią wolą mistrza, zajmujący się pogrzebem Jan Smoleński (właściciel renomowanego domu pogrzebowego na Greenpoincie) usunął serce ze zwłok i zabalsamował je. Po czterech miesiącach umarła Antonina Paderewska, a Smoleński nie otrzymał żadnych dyspozycji, co zrobić z urną z sercem. W 1945 roku umieścił ją w mauzoleum cmentarza Cypress Hill. Gdy Smoleński zmarł w 1953 roku, nikt nie wiedział, gdzie ustawiono urnę. Nie szukano jej, bo nie wiedziano też, że serce Paderewskiego w ogóle zostało oddzielone od ciała.
Przypadkowo całą sprawę odkrył sześć lat później Conrad J. Wycka wraz ze swym szwagrem Henrykiem Archackim, dziennikarzem i wybitnym działaczem polonijnym. Obaj, zwiedzając Cypress Hill, w jednej z bocznych alejek natknęli się na podpisaną urnę. Archacki postanowił znaleźć inne, bardziej godne i wyeksponowane miejsce dla serca Paderewskiego. Poinformowany o tym w 1966 roku Kongres Polonii Amerykańskiej nie podjął żadnych działań.
Mijały lata. Dopiero w 1986 roku Kongres powołał Komitet Serca Paderewskiego. Jego przewodniczącym został Henryk Archacki. Ustalono, że najlepszym miejscem dla serca mistrza będzie Amerykańska Częstochowa w Doylestown - Narodowe Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Serce, ponownie otulone świeżą gazą, umieszczono w urnie-płaskorzeźbie z wizerunkiem Paderewskiego i polskim orłem w koronie. Przewieziono do świątyni i odsłonięto 29 czerwca 1986 r., w czterdziestą piątą rocznicę śmierci Paderewskiego.
Sześć lat później - 29 czerwca 1992 – nastąpiło uroczyste sprowadzenie ciała artysty do wolnej Polski. O pierwszym pogrzebie Paderewskiego zadecydował sam prezydent Roosvelt. Odbył się on 5 lipca 1941, z wszelkimi wojskowymi honorami, na Narodowym Cmentarzu Arlington. Pochówek miał być tymczasowy: przez dziesięciolecia trumna stała na kółkach w cmentarnej rotundzie.
Drugi pogrzeb przygotowywano od 1989, kiedy to Paderewski Memorial Comittee, kierowany przez Henryka Archackiego i płk Antoniego Podbielskiego, zwrócił się do prymasa Polski Józefa Glempa o zgodę na pochowanie Paderewskiego na Wawelu. Ówczesny metropolita krakowski, kardynał Macharski uważał, że odpowiedniejsze będzie miejsce na krakowskiej Skałce. Jerzy Waldorff proponował, by mistrza pochować w stołecznej Katedrze św. Jana, gdzie ostatecznie spoczął.
W 51 rocznicę śmierci artysty, na pokładzie Air Force One, szczątki Paderewskiego przewieziono do Polski. Na czele amerykańskiej delegacji znalazł się Edward Rowny - generał armii amerykańskiej polskiego pochodzenia, ambasador USA ds. Redukcji Broni Strategicznej, który pracował w administracjach pięciu amerykańskich prezydentów: Nixona, Forda, Cartera, Reagana i Busha seniora. Uroczystości pogrzebowe trwały do 4 lipca 1992. Najpierw na Zamku Królewskim w Warszawie, potem w Poznaniu i ponownie w stolicy, w kościele św. Krzyża, skąd w dniu amerykańskiego Święta Niepodległości wyruszyła procesja do katedry św. Jana. Tam, po mszy żałobnej prowadzonej przez prymasa Józefa Glempa z udziałem prezydentów George’a Busha seniora i Lecha Wałęsy, Paderewski pochowany został w katedralnej krypcie.
-pełne kalendarium znajduje się w dziale materiałów prasowych-
1860
Ignacy Jan Paderewski przychodzi na świat 6 listopada w Kuryłówce na Podolu. Matka umiera wkrótce po jego narodzinach. Jedynym opiekunem małego Ignacego i jego starszej siostry Antoniny pozostaje ojciec, uczestnik powstania styczniowego.
1902
Amerykańska prapremiera opery Paderewskiego „Manru” (1901). Dzieło pozostaje jedyną polska operą, wystawioną do dziś na scenie słynnej nowojorskiej Metropolitan Opera.
1914 – 18
Wybucha I wojna światowa. Paderewski, korzystając ze swej ogromnej popularności, prowadzi szeroką działalność dyplomatyczną na rzecz Polaków i Polski.
1919
16 stycznia Paderewski zostaje premierem i ministrem spraw zagranicznych rządu niepodległej Polski. Pełni te funkcje do 9 grudnia.
Reprezentuje Polskę (wraz z Romanem Dmowskim) na konferencji w Paryżu, zakończonej podpisaniem traktatu wersalskiego, kończącego I wojnę światową.
1939 – 40
Wybucha II wojna światowa. Artysta wchodzi w skład polskich władz na uchodźstwie. Zostaje przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Mimo coraz słabszego zdrowia kilka razy udaje się do USA, by działać na rzecz Polski. Udaje mu się uzyskać kredyty dla rządu Sikorskiego na uzbrojenie polskich sił zbrojnych na Zachodzie.
1941
29 czerwca Paderewski umiera na zapalenie płuc w pokoju hotelowym w Nowym Jorku. Zostaje pochowany na Narodowym Cmentarzu Arlington pod Waszyngtonem.
-----------------------------------------
Paderewski po śmierci – niezwykła historia prochów artysty
Serce przekazuję Polonii, natomiast ciało niech wróci do wolnej Polski – powiedział Paderewski tuż przed śmiercią swej siostrze, Antoninie Paderewskiej Wilkońskiej.
Zgodnie z ostatnią wolą mistrza, zajmujący się pogrzebem Jan Smoleński (właściciel renomowanego domu pogrzebowego na Greenpoincie) usunął serce ze zwłok i zabalsamował je. Po czterech miesiącach umarła Antonina Paderewska, a Smoleński nie otrzymał żadnych dyspozycji, co zrobić z urną z sercem. W 1945 roku umieścił ją w mauzoleum cmentarza Cypress Hill. Gdy Smoleński zmarł w 1953 roku, nikt nie wiedział, gdzie ustawiono urnę. Nie szukano jej, bo nie wiedziano też, że serce Paderewskiego w ogóle zostało oddzielone od ciała.
Przypadkowo całą sprawę odkrył sześć lat później Conrad J. Wycka wraz ze swym szwagrem Henrykiem Archackim, dziennikarzem i wybitnym działaczem polonijnym. Obaj, zwiedzając Cypress Hill, w jednej z bocznych alejek natknęli się na podpisaną urnę. Archacki postanowił znaleźć inne, bardziej godne i wyeksponowane miejsce dla serca Paderewskiego. Poinformowany o tym w 1966 roku Kongres Polonii Amerykańskiej nie podjął żadnych działań.
Mijały lata. Dopiero w 1986 roku Kongres powołał Komitet Serca Paderewskiego. Jego przewodniczącym został Henryk Archacki. Ustalono, że najlepszym miejscem dla serca mistrza będzie Amerykańska Częstochowa w Doylestown - Narodowe Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Serce, ponownie otulone świeżą gazą, umieszczono w urnie-płaskorzeźbie z wizerunkiem Paderewskiego i polskim orłem w koronie. Przewieziono do świątyni i odsłonięto 29 czerwca 1986 r., w czterdziestą piątą rocznicę śmierci Paderewskiego.
Sześć lat później - 29 czerwca 1992 – nastąpiło uroczyste sprowadzenie ciała artysty do wolnej Polski. O pierwszym pogrzebie Paderewskiego zadecydował sam prezydent Roosvelt. Odbył się on 5 lipca 1941, z wszelkimi wojskowymi honorami, na Narodowym Cmentarzu Arlington. Pochówek miał być tymczasowy: przez dziesięciolecia trumna stała na kółkach w cmentarnej rotundzie.
Drugi pogrzeb przygotowywano od 1989, kiedy to Paderewski Memorial Comittee, kierowany przez Henryka Archackiego i płk Antoniego Podbielskiego, zwrócił się do prymasa Polski Józefa Glempa o zgodę na pochowanie Paderewskiego na Wawelu. Ówczesny metropolita krakowski, kardynał Macharski uważał, że odpowiedniejsze będzie miejsce na krakowskiej Skałce. Jerzy Waldorff proponował, by mistrza pochować w stołecznej Katedrze św. Jana, gdzie ostatecznie spoczął.
W 51 rocznicę śmierci artysty, na pokładzie Air Force One, szczątki Paderewskiego przewieziono do Polski. Na czele amerykańskiej delegacji znalazł się Edward Rowny - generał armii amerykańskiej polskiego pochodzenia, ambasador USA ds. Redukcji Broni Strategicznej, który pracował w administracjach pięciu amerykańskich prezydentów: Nixona, Forda, Cartera, Reagana i Busha seniora. Uroczystości pogrzebowe trwały do 4 lipca 1992. Najpierw na Zamku Królewskim w Warszawie, potem w Poznaniu i ponownie w stolicy, w kościele św. Krzyża, skąd w dniu amerykańskiego Święta Niepodległości wyruszyła procesja do katedry św. Jana. Tam, po mszy żałobnej prowadzonej przez prymasa Józefa Glempa z udziałem prezydentów George’a Busha seniora i Lecha Wałęsy, Paderewski pochowany został w katedralnej krypcie.
